Spirometria to badanie czynnościowe płuc, niezbędne do diagnozowania i kontrolowania leczenia chorób obturacyjnych, które powodują zwężenie dróg oddechowych i utrudniają oddychanie, m.in. astmy oskrzelowej i przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP).
Spirometria – przebieg badania
Przed rozpoczęciem badania trzeba podać wiek, płeć, wzrost, ewentualnie wagę. Dane te wprowadza się do komputera, do którego jest podłączony spirometr. Pacjent siedzi lub stoi swobodnie, w pozycji wyprostowanej. W ustach trzyma jednorazowy plastikowy ustnik, który ściśle obejmuje ustami. Na nosie ma zaciśnięty klips uniemożliwiający oddychanie przez nos. Ustnik jest podłączony giętkim przewodem do spirometru. Najczęściej wykonuje się spirometrię dynamiczną. Najpierw pacjent robi kilka spokojnych oddechów. Następnie powoli nabiera jak najwięcej powietrza, potem jak najmocniej i jak najdłużej je wydmuchuje. Czynność powtarza się kilkakrotnie w celu określenia powtarzalności wyników. Gdy powietrze nabiera się powoli i równie wolno je wydmuchuje, wtedy jest to spirometria statyczna.